30 Μαρ Ιστορίες τοκετού: Τατιάνα – Σάκης – Μάρτιος 2020
).. Έτσι έκανα την έρευνα μου.. Μπορώ να πω πως δεν άργησα ούτε να μιλήσω με τα κορίτσια μας, ούτε να κανονίσουμε συνάντηση, ούτε τίποτα! Σάββατο μιλήσαμε στο τηλέφωνο, Τετάρτη η συνάντηση, πήγαμε εγώ και ο συζυγος, αγχωμένος φουλ, δεν το συζητώ.. Η Ειρήνη και η Πασχαλινα μας έλυσαν όλες τις απορίες, είδαν το ιστορικό, είχαν μιλήσει ήδη με την γυναικολόγο που με παρακολουθούσε, οκ λέμε όλοι ομοφωνα μπορούμε να συνεχίσουμε 
Το τι χαρά έκανα δεν περιγράφετε! Στην ομάδα προστέθηκε η Δήμητρα, ένα γλυκό κορίτσι που βοήθησε παααααρα πολύ στην ψυχολογία μου και στις ανάσες μου αλλά και με τα παιδιά στο σπίτι στο τέλος!
Το Σάββατο εκείνο είχαμε ένα false alarm, στο οποιο ειχα συστηματικές συσπάσεις, πολύ βλεννη και τα κορίτσια ήρθαν βάλανε την πισίνα, ετοίμασαν τα πάντα και περιμέναμε και περιμέναμε .. Τελικά δεν εξελίχθηκε ο τοκετός (τουλάχιστον είδαν το σπίτι, τον χώρο σκεφτόμουν, και ελπίζω να μην με βρίζουν) ..
Όλη την υπόλοιπη εβδομάδα ήμουν με πάρα πολλές συσπάσεις δυνατές αλλά όχι συστηματικές, με υπερβολική ταλαιπωρία, κούραση ψυχική και σωματική..
Καθημερινά μιλούσαμε είτε με την Ειρήνη είτε με την Πασχαλινα, έβαζα θερμοφορα, έκανα ζεστό μπάνιο, χαλάρωμα, και κοιμόμουν.. Περνούσαν οι μέρες, και ο συζυγος αγχωνοταν.. Μα δεν γενναμε και σήμερα;;
Ευτυχώς τελικά που δεν είχαμε γεννήσει.. Λόγω μετακόμισης, η σόμπα μας μπήκε σε λειτουργία την Παρασκευή 13/3! Ναι επιτέλους θα έχουμε εύκολα και γρήγορα ζέστη.. Κατά τις 12.00 την ίδια μέρα φτάσαμε Θεσσαλονίκη για καρδιοτοκογραφο, όλα καλά με συσπάσεις αλλά όχι επώδυνες.. Συγκεκριμένα λέει η Ειρήνη “αυτή δεν την νιώθεις;”. Οχι δεν ήταν επώδυνη.. Και είχε πατήσει το 100αρι..
Επιστρεφουμε σπίτι μας, είχα συσπάσεις, κανω μπάνιο, κοιμάμαι μισή ώρα το μεσημέρι αργά και ξυπνάω με συσπάσεις πάλι, όχι συστηματικές, αλλά άρχισε να με πιάνει και ο προσαγωγος και η μέση.. Πάλι τηλέφωνο στα κορίτσια (ναι τις έπρηξα καλά το καταλάβατε!).. Ξεκουράσου κι αν αλλάξει κάτι μας λες..
Πάω να κοιμηθώ το βράδυ κατά τις 11-12 και ξυπνάω στις 00.30 με συσπάσεις γεννας στανταρακι μιας και μου κοβόταν η αναπνοή και μου κοβόταν τα πόδια.. 12′.. Μετά από την 2η ξεκίνησαν ξαφνικά οι 6′! Τηλέφωνο και ξεκίνησαν να έρχονται! Ευτυχώς η πισίνα ήταν στημένη από το προηγούμενο Σάββατο και σε επικοινωνία ξεκίνησε να την γεμίζει ο συζυγος.. Αγχωμένος φουλ έτσι; Αντί να είναι ήρεμος αγχωθηκε κ έτρεχε πανικοβλητος!
Σε 2 συσπάσεις ήρθαν τα 2’… Οκ… Τα κορίτσια μου, ήταν εδώ σχεδόν σε 30′.. Ευτυχώς!!! Ηρέμησε το αγόρι μου! Με κοιτάνε, τέλεια είμαστε, περιμένουμε να κατέβει η μπέμπα ή να σπάσουν τα νερά.. Έλα Τατιάνα μπες στο νερό θα ηρεμήσεις..
Όλη την ώρα δίπλα μου, αν όχι και οι 3, πάντα 2.. Μπαίνω στο νερό χαλάρωσα αλλά όχι τόσο μιας και μετά από 2 3 συσπάσεις ξεκίνησαν οι εξωθησεις..
Πονούσα πολύ, πιστεύω πολύ περισσότερο από ότι θα πονουσα αν είχα ξεκουραστεί και είχα κοιμηθεί ένα δίωρο, ή δεν είχα ταλαιπωρηθεί όλη τη βδομάδα, βάλε και τους 2 τελευταίους μήνες..
Έλεγα συνεχώς ότι δεν μπορώ άλλο, δεν θα τα καταφέρω δεν έχω δυνάμεις..
Η Πασχαλινα στην αρχή, μου δίνει κουράγιο.. Ερχεται η Δήμητρα με ηρεμεί και με χαλαρώνει με λίγο νερό και πίεση στην μεση.. Ερχεται η Ειρήνη μου κρατάει τα χέρια και λέει υπομονή, τα πας καλά έρχεται η μπεμπα σου…
Ξαφνικά θέλω να σπρωξω.. Σπρώξε λένε με μια φωνή .. Σπάσανε τα νερά..
Στην επόμενη πιάνω κεφαλάκι.. Λίγο ακόμα λέω.. Σπρώχνω άλλη μια βγήκε το κεφάλι, το έπιασα.. Περιμένω να βγάλουν λώρο από λαιμό, ξανά σπρώχνω και τσουπ η μπεμπα να τη!! Ή τουλάχιστον έτσι θυμάμαι εγώ μέσα στον κόσμο που βρισκόμουν..
Αυτό ήταν.. Αγκαλίτσα μου μέσα στο νερό.. Ο άντρας μου στο προσκέφαλο μου.. Την καλούσαμε να έρθει αγκαλιά μας, να “ξυπνήσει”, να την ακούσουμε.. Και να τη ήρθε.. καθίσαμε αγκαλιά μέσα στο νερό ούτε και ξέρω πόση ώρα.. Βγήκαμε στον καναπέ, θηλασαμε, έπιασε κατευθείαν! Τα κορίτσια μας πρόσεχαν.. Μετά από κανένα μισάωρο βγήκε κ ο πλακούντας.. Είχε σταματήσει να πάλλεται, πήρε όλα όσα έπρεπε η μπεμπα, έκοψε τον λώρο ο μπαμπάς, μπήκα για μπάνιο εγώ.. Είδαν την μπέμπα, ζυγισαν, μέτρησαν.. 4085.. Πάλι πιάσαμε τα 4 κιλά!!
Τελικά όλα πήγαν πολύ καλά και πολύ όμορφα!! Μόλις γεννήθηκε η μικρή μας, σηκώθηκαν και τα 2 αγόρια μας, ενθουσιασμενα και εκστασιασμενα με το σκηνικό, με την μαμά να έχει γεννήσει την μπέμπα, με την μπέμπα να θηλάζει και να την χαζεύουν..
Τι άλλο θα μπορούσα να πω εκτός από ένα ευχαριστώ από τα βαθύ της καρδιάς μου στα κορίτσια αυτά; Η ηρεμία τους, η αγάπη για αυτό που κάνουν, οι γνώσεις τους, η αύρα τους, η βοήθεια τους, ήταν και είναι το καλύτερο που θα μπορούσα να έχω, και να έχουν όσοι σκοπεύουν να φέρουν στον κόσμο ένα μικρό θαυματακι σε ένα ήρεμο περιβάλλον!
Εγώ και η οικογενεια μου σας ευχαριστούμε πολύ που ήσασταν εκεί σε αυτή την σημαντική στιγμή της ζωής μας!!
Να είστε πάντα αυτές που γνωρίσαμε και να συνεχίσετε έτσι το έργο σας!!