Ιστορίες τοκετού: Σοφία – Χρήστος – Μαϊος 2020

Έπειτα από δύο υπέροχα αγοράκια που ήρθαν στη ζωή με δύο τελείως διαφορετικούς φυσιολογικούς τοκετούς, ήρθε και η σειρά του 3ου αγοριού μας να έρθει στην οικογένειά μας!!!

Αυτή τη φορά όμως η γέννα στο σπίτι μας θα ήταν με τη μέθοδο του hypnobirthing!

Απ´ όταν έμαθα οτι η Λίνα είχε πάρει την πιστοποίηση στο hypnobirthing έλεγα ότι αν κάνω κι άλλο μωρό, με αυτή τη μέθοδο θα το φέρω κοντά μας!!!

Έτσι λοιπόν, μετά από 6 χρόνια από τη δεύτερη γέννα, ήρθε η ώρα στις 38 & 6 εβδομάδες να συναντήσουμε το γλυκό μας αγοράκι!!!

Ήταν Τρίτη πρωί που έσπασαν τα νερά μου, χωρίς κανένα άλλο σημάδι οτι ξεκινάει ο τοκετός! Ήταν η πρώτη μου φορά που ένιωθα πώς είναι να σπάνε τα νερά! Στις προηγούμενες γέννες είχαν σπάσει κατά τη διάρκεια του τοκετού.

Το μεσημέρι ήρθε η Ειρήνη να με δει. Είχα μικρή διαστολή και κανένα άλλο σημάδι! Μαγείρεψα, έκανα ένα κέικ (να έχουμε να τρώμε), συμμάζεψα λίγο το σπίτι, έπαιξα λίγο με τα παιδιά… γενικά ήμουν σε κίνηση μπας και ξεκινήσει ο τοκετός… χάιδευα την κοιλιά μου και μιλούσα στο αγοράκι μου…. η ανυπομονησία είχε αρχίσει να χτυπάει κόκκινο….

Κοντά στα μεσάνυχτα ήρθε η Λίνα και με είδε… διαστολή λίγο παραπάνω αλλά πάλι κανένα άλλο σημάδι! Έπρεπε να μου χορηγήσει αντιβίωση λόγω των πολλών ωρών που είχα σπασμένα νερά και της ζήτησα επίσης, να μου χορηγήσει κάποιο ομοιοπαθητικό που να βοηθήσει στην έναρξη του τοκετού.

Έτσι λοιπόν, γύρω στις 3 το πρωί, άρχισα να νιώθω πολύ μικρά κυματάκια πόνου. Δεν μου προκάλεσαν καμία δυσφορία. Ίσα ίσα που μου προκάλεσαν ευφορία, διότι καταλάβα ότι πλέον ξεκινάει το ταξίδι του μωρού μου προς τον κόσμο μας!

Ενημέρωσα την Ειρήνη και την Λίνα και παρακολουθούσαμε την πορεία τους. Σιγά σιγά τα κύματα άρχισαν να είναι πιο συχνά και πιο έντονα. Έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά μου, άκουγα τη χαλαρή, γνώριμη και μελωδική φωνή της Λίνας και άρχισα το ταξίδι μου μαζί με το μωρό μου. Ήμουν ξαπλωμένη σε θέση που ένιωθα άνετα και μπορούσα να διαχειριστώ τα έντονα πλέον κύματα που διαπερνούσαν το κορμί μου. Οι ενδορφίνες με κυρίευσαν, είχα χαθεί από το περιβάλλον γύρω μου και απολάμβανα το ταξίδι.

Νωρίς το πρωί ήρθαν και τα κορίτσια!! Εγώ συνέχιζα να είμαι στον κόσμο μου. Κάποια στιγμή το πρωί άρχισαν να με κατακλύζουν πολύ έντονα κύματα και μια αίσθηση να θέλω να τελειώσει όλο αυτό και να πάρω το μωρό μου στα χέρια μου. Δεν άντεχα άλλο!

Το μωρό μου δε κοιτούσε από τη σωστή πλευρά με αποτέλεσμα να πονάω πολύ. Εκεί η Δήμητρα πίεζε τη μέση μου και με ανακούφιζε. Τα κορίτσια με βοήθησαν με εναλλαγές θέσεων ώστε ο μικρός να γυρίσει σωστά. Τα κύματα ήταν συγκλονιστικά πολύ δυνατά αλλά οι πιέσεις στα σωστά σημεία και η εμψύχωση από τις μαγικές μου μαίες, μου έδιναν δύναμη να συνεχίσω!!!

Το μωρό μου πήρε τη σωστή του θέση και εγώ ήμουν έτοιμη να το συναντήσω. Ο Χρήστος, το στήριγμά μου σε κάθε γέννα, ήρθε κοντά μου για να ξεκινήσω να σπρώχνω. Κάθε φορά που έσπρωχνα και κρατούσα τα χέρια του, μου έδινε δύναμη να σπρώξω ακόμα πιο δυνατά. Πόση δύναμη μου έδινε χωρίς να το ξέρει!!!

Ήμουν όμως ακόμα βυθισμένη στον κόσμο μου. «Πρέπει να ξυπνήσεις» άκουσα να μου λέει η Ειρήνη αλλά τα μάτια μου δεν άνοιγαν. Ένιωσα την ανάγκη να πέσω στα τέσσερα στο πάτωμα και εκεί με κυρίευσε μια απίστευτη δύναμη, που με εκανε να σπρώξω δυνατά. Εκεί ένιωσα να ανοίγω σαν πραγματικός λωτός και να ξεπροβάλλει το κεφαλάκι του μωρού μου. Με την επόμενη εξώθηση το μωρό μας ήρθε κοντά μας, οπως κι εγώ! Εκεί ξύπνησα!!!! Ένιωθα πάλι σαν την super womαn που έφερε στη ζωή έναν άνθρωπο!!! Απίστευτο το συναίσθημα αλλά και η δύναμη που ένιωθα για ακόμα μια φορά!!!

Άκουσα τη φωνούλα του, τον πήρα αγκαλιά και ξαπλώσαμε μαζί στο καναπέ. Θήλασε όσο ήθελε κι αφού σταμάτησε να πάλλεται ο ομφάλιος λώρος, ήταν η σειρά του μπαμπά του να τον κόψει όπως και στις προηγούμενες γέννες. Μετά από λίγο γεννήθηκε και ο πλακούντας.

Τα αδέλφια του είχαν ήδη ξυπνήσει και ήρθαν να τον γνωρίσουν! Τον πήραν αγκαλιά και τον θαύμαζαν!!!

Η αγάπη και η ευτυχία πλημμύρισαν το σπίτι μας για ακόμα μια φορά! Με τη βοήθεια και την υποστήριξη του Χρήστου μου και των αγαπημένων μας μαιών έζησα ακόμα μία μοναδική γέννα!!!

Σας υπέρ ευχαριστώ για ακόμα μια φορά!!!!

Συνεχίστε με την ίδια ηρεμία και γαλήνη να προσφέρετε μοναδικές γέννες σε όλες τις γυναίκες!!!

Συνεχίστε να βοηθάτε τις μέλλουσες μανούλες να νιώσουν αυτή την υπερδύναμη που έχουν μέσα τους…να δημιουργούν και να δίνουν ζωή σε ανθρώπους!!!

Είστε μοναδικές και αξιαγάπητες!!!

Και θα παραφράσω το “Σαν την Χαλκιδική δεν έχει” και θα πω “Σαν την Ειρήνη, την Λίνα και την Δήμητρα δεν έχει” !!!