16 Νοέ Η περίοδος της λοχείας ως μεταβατική φάση – Tα συναισθήματα στην περίοδο λοχείας
Η διαδικασία της προσαρμογής δεν είναι πάντα εύκολη, γρήγορη ή αυτόματη.
Έτσι και η εγκυμοσύνη, η γέννα και ο ερχομός του μωρού μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, όσο πολυπόθητο, αγαπητό, αναμενόμενο κι αν είναι το μωρό. Όσο κι αν σε τρομάζουν κάποια έντονα και δυσάρεστα συναισθήματα, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αναγνωρίσεις πως όντως είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος (στη ζωή πολλών γυναικών), που συνοδεύεται από αϋπνία, σωματική και ψυχική κούραση, ασταθές ρουτίνα. Αν σκεφτούμε και πως μπορεί να υπάρχουν και άλλα παιδιά που χρειάζονται τη φροντίδα μας, οι απαιτήσεις μιας εργασίας, δυσκολίες στο γάμο ή ακόμα και τα υπαρξιακά μας γενικότερα που ζητούν επίμονα να ασχοληθούμε με αυτά…ε, δεν θέλει και πολύ να έρθουν τα πάνω κάτω και να εντείνουν όλα αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα. Το άγχος, η εξάντληση, η θλίψη, η ανησυχία, η ματαίωση, η απογοήτευση είναι λίγα μόνο από αυτά.
Το σώμα και όλος ο εαυτός χρειάζεται χρόνο να επανέλθει, να προσαρμοστεί και να αναρρώσει ίσως από την εμπειρία της γέννας.
Δώσε χρόνο ώσπου να ξαναβρείς τον εαυτό σου σ’ αυτόν το νέο σπουδαίο ρόλο. Πρόκειται για έναν ρόλο ζωής.
Η μητρότητα δεν είναι αγώνας ταχύτητας. Δεν είναι διαγωνισμός. Μην εξαντλείσαι με άσκοπες συγκρίσεις. Η σύγκριση είναι ένας σίγουρος τρόπος να ανταλλάξεις την χαρά σου με ένα αμφίβολο συμπέρασμα.
Σ’ αυτή την περίοδο της ζωής σου, είναι αναμενόμενο να νιώθεις άβολα, ευάλωτη, κουρασμένη, άυπνη, μπερδεμένη, ακόμα και ανασφαλής στο νέο σου ρόλο.
Μην υιοθετείς αυτόματα και αλόγιστα όλα τα κοινωνικά “πρέπει” σχετικά με την μητρότητα.
Μια κοινωνία που στιγματίζει τις νέες μητέρες αντί να τις υποστηρίζει έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει.
Συνήθως φροντίζουμε 100% (και παραπάνω) το μωρό και όλα τα άλλα σημαντικά πρόσωπα στη ζωή μας, ξεχνώντας τον εαυτό μας.
Φροντίζω εμένα σημαίνει κάνω ότι χρειάζεται για να μπορώ να διατηρώ τις δυνάμεις μου ΓΙΑ ΝΑ είμαι καλά ΚΑΙ να μπορώ να φροντίσω και αυτούς που αγαπώ.
Πως μπορεί να γίνει αυτό;
- Αλλάζω προσωρινά τις προτεραιότητες μου (μάντεψε ποιος έχει πρώτη προτεραιότητα; και όχι, δεν είναι μόνο το μωρό).
- Θυμίζω στον εαυτό μου πως τέλεια μαμά/ οικογένεια δεν υπάρχει.
- Είναι εντάξει να μιλήσω στους γύρω μου, τον σύζυγο, φίλους και συγγενείς που νοιάζονται για το πως νιώθω και τι χρειάζομαι.
- Γνωρίζω πως κάθε γυναίκα, κάθε ζευγάρι, κάθε οικογένεια παλεύει με τα δικά της θέματα, κι ας μην φαίνεται.
- Κρατώ ημερολόγιο με την πρόοδο/ την ανάπτυξη του μωρού μου ή ακόμα και με όσα μου διδάσκει η μητρότητα. Ακόμα κι αν δεν είναι καθημερινό το γράψιμο στο ημερολόγιο μάλλον θα παρατηρήσεις πως είναι ένας τρόπος έκφρασης και ένας ασφαλής χώρος να επεξεργάζεσαι όσα συμβαίνουν. Κάτι που επίσης μπορεί να είναι βοηθητικό είναι ένα ημερολόγιο ευγνωμοσύνης ( και επιτρέπεται να μην περιστρέφεται πάντα γύρω από το μωρό).
Όσο σημαντικό είναι να ενεργοποιήσεις το υποστηρικτικό σύστημα σου ή να το χτίσεις τώρα με γυναίκες με τις οποίες νιώθεις πως σε αποδέχονται, σε υποστηρίζουν, σε καταλαβαίνουν, (ίσως κάποια φίλη, συγγενής ή γνωστή από κάποια ομάδα όπου ανήκεις), άλλο τόσο είναι σημαντικό να προσέξεις και τον εσωτερικό σου διάλογο : θα μιλούσες σε μια πολύ καλή σου φίλη όπως μιλάς στον εαυτό σου; Μήπως έχεις πολλές απαιτήσεις και προσδοκίες από σένα και ελάχιστη επιείκεια;
Θα έπρεπε να μπορούσα να…. Να είχα… Να έκανα… Να ήμουν πιο…
Στην περίοδο της λοχείας (ξανά) μαθαίνω να φροντίζω τον εαυτό μου μέσα στα νέα δεδομένα της καθημερινότητας μου. Μαθαίνω να αναγνωρίζω τα νέα μου όρια και τις αυξημένες ανάγκες, να τα εκφράζω και να ζητώ την βοήθεια ή συμμετοχή και άλλων.
Φυσικά σ’ αυτή την περίοδο δεν λείπουν και οι καλοπροαίρετες μεν, άστοχες δε προσπάθειες κάποιων να μας βοηθήσουν με διάφορες φράσεις- μαργαριτάρια.
Μερικά από τα μαργαριτάρια που ακούμε ως νέες μητέρες είναι:
Ένα ίσον κανένα ( στο πρώτο παιδί)
- Ενώ κανείς δεν μας λέει πως αυτός μέσα σ’ αυτόν τον νέο, άγνωστο ρόλο πιθανόν να νιώσουμε άβολα, ανασφαλής, αβοήθητες.
Έλα μωρέ, συνηθισμένη είναι αυτή, δεν είναι το πρώτο της ( στο δεύτερο ή τρίτο)
- Αγνοούμε τις διαφορετικές ανάγκες, διαφορετικές συμπεριφορές αλλά και τις δικές μου αντοχές και πεποιθήσεις έχουν αλλάξει. Και φυσικά με κάθε παιδί αλλάζει η σύσταση και η δυναμική της οικογένειας. Δεν είναι απλά “άλλο ένα μωρό”.
Σιγά πως κάνεις έτσι! ( πασπαρτού μαργαριτάρι που συνήθως συνοδεύεται και από τον ανάλογο μορφασμό και την φράση “εγώ να σου πω…”)
Άλλη παιδί δεν έκανε μόν’ η Μαριώ τον Γιάννη ( παραλλαγή του προηγούμενου, διανθισμένο με λαϊκή παροιμία)
Μην αφήσεις να σε πτοούν τέτοια μαργαριτάρια. Αγνόησε τα και συνέχισε τη ζωή σου.
Η μητρότητα είναι ένας εξαιρετικά σπουδαίος ρόλος. Μάλιστα λειτούργημα. Είναι φυσικό να μην είναι εύκολο.
Άλλωστε αν υπήρχε μια αγγελία για την “θέση της Μητέρας” οι αντιδράσεις θα ήταν κάπως έτσι –δες εδώ το βίντεο-.
Δεν είσαι μόνη και δεν είσαι η μόνη.
Αν υποψιάζεσαι οτι δεν μπορείς να διαχειριστείς την αλλαγή ή τα συναισθήματα σου μόνη σου, μίλησε σε κάποιον που εμπιστεύεσαι γι’ αυτό. Διεκδίκησε την βοήθεια που θα σε ανακουφίσει και θα σε δυναμώσει.
Αν τα συναισθήματα ή οι σκέψεις σου σε συνθλίβουν, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να απευθυνθείς στη μαία σου ή σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας που εμπιστεύεσαι.
Η φίλη σου δεν είναι σε θέση να διαγνώσει την όποια ψυχολογική κατάσταση. Αν και κάθε θλίψη δεν είναι κατάθλιψη, αν έχεις μια τέτοιου είδους υποψία, η συμβουλή ενός ειδικού ψυχικής υγείας μπορεί να σε βοηθήσει.
Πολλοί δήμοι έχουν υπηρεσίες δωρεάν συμβουλευτικής όπου μπορείς να μιλήσεις για ότι σε απασχολεί.
Γραμμή Επικοινωνίας για την κατάθλιψη
Δεν είσαι μόνη και δεν είσαι η μόνη.
—
Μαρία Σωμαράκη
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Βιοθυμική Υπνοθεραπεύτρια